Ostatni wycieczka z cyklu „Zdobywamy odznakę Przyjaciela Borów Tucholskich” prowadzi z Rytla do Brus. Jest piękna, słoneczna sobota. Startujemy ze stacji Rytel. Idziemy szosą przez las. Pobocze jest ukwiecone, a to łubin, a to spóźniona konwalia majowa, a także inne – nie znane nam z nazwy kwiaty. Gdzieś w trawie nieśmiało czerwienią się poziomki. Skręcamy w kierunku miejscowości Mylof. Tuż przy drodze znajduje się słupek z tabliczkę „Pomnik przyrody”. Nie widzimy jednak żadnego drzewa, czy głazu, które były zasługiwały na taką nazwę. Może więc jest to pomnik powierzchniowy? Mijają nas samochody wiozące kajaki. Dochodzimy do zapory na Brdzie w miejscowości Mylof. Na rzece znajdują się różnobarwne kajaki. Za chwilę dochodzimy do Wielkiego Kanału Brdy. Opuszczamy Mylof, a chwilę później schodzimy z asfaltu na leśną drogę. Najpierw wędrujemy wygodną, bitą leśną drogą, ale później oczywiście pojawia się borowa klasyka, czyli piach, niczym na plaży i sosny. Taki właśnie dość monotonny krajobraz – płaski teren, wysokie sosny i piach, towarzyszą nam przez większą część wędrówki. Ciekawym urozmaiceniem jest rezerwat przyrody „Mętne”, który został utworzony w celu ochrony brzozy karłowatej. Jest on położony wokół jeziora o tej samej nazwie. Jezioro Mętne zarasta. Zbliżamy się do brzegu jeziora, idąc po miękkim, aczkolwiek suchym gruncie. Jednak jest to możliwe tylko do pewnego miejsca. Odpoczywamy w towarzystwie olbrzymich mrówek i pająków tworzących swoje sieci. Wędrujemy dalej, upał coraz bardziej doskwiera. Tak więc urządzamy sobie jeszcze jeden postój. Pędzący po polej drodze samochód sprawia, że tumany piachu unoszą się w powietrzu. Ruch zrobił się spory – traktory wracają z pól. Maszerujemy też odkrytym terenem. W Kinicach napotykamy znaki czerwonego szlaku. Ponownie wchodzimy na asfalt. Zaglądamy jeszcze do kościoła w Kosobudach.
W ten sposób Danka zdobywa złotą odznakę Przyjaciela Borów Tucholskich, prawdopodobnie jako piąta osoba w historii, a na pewno jako piąta osobami związana z Bąbelkami. Gratulacje!
W oddali widać już wieże kościoła w Brusach. Wyznaczają one kierunek naszego dalszego marszu. Maszerujemy chodnikiem łączącym Kosobudy z Brusami. Wędrówkę kończymy na stacji w Brusach.
Adam Bastian
