Jako pierwszy na dzisiaj obiekt to wieża wodna. Budowana około 1575 r. (podobno wg projektu Mikołaja Kopernika) za panowania Jerzego II, który czynił starania, aby mieszkańcom miasta żyło się wygodnie i bezpiecznie. Woda była doprowadzana drewnianymi rurami na rynek, co przy charakterystycznym ukształtowaniu terenu było bez wątpienia ewidentnym udogodnieniem dla ówczesnych mieszkańców.

Zaraz obok znajduje się kościół cmentarny pod wezwaniem św. Krzyża. Zbudowany został w 1705 r. z fundacji głogóweckiej mieszczanki Anny Pietruszki. Zewnętrzna elewacja jest jednym z nielicznych na naszym terenie przykładów muru pruskiego. Kościółek posiada bardzo urokliwe zadaszenie, przebiegające w połowie jego korpusu, które podobnie jak cały dach obiektu kryte jest gontem. W jego podcieniach rozmieszczone zostały malowane na drewnie stacje drogi krzyżowej. Wewnątrz świątyni mieści się XVII w. zespół polichromowanych drewnianych rzeźb przedstawiających figury ukrzyżowanego Chrystusa, Matki Boskiej Bolesnej, św. Jana, a także Pieta wzorowana na Michale Aniele.

Opuszczając już powoli zabudowania Głogówka mijamy kościół pw. św. Mikołaja. Wzniesiony w 1773 r. przez Henryka Ferdynanda Oppersdorffa wraz z budynkiem szpitalnym położony jest na trasie wylotowej prowadzącej do Prudnika. Skromne wyposażenie wnętrza kościoła mieści jeden z nielicznych sygnowanych obrazów przez Sebastiniego, przedstawiający św. Mikołaja, a także ciekawy dwunastoramienny żyrandol-pająk, zwieńczony dwugłowym habsburskim orłem.

Opuszczamy zabudowania. Idziemy polami, łąkami, wśród zbóż. W oddali powoli zarysowują się góry ... nasz cel. A to za parę dni. Teren otwarty mijamy niewielkie wioski. Napotykamy grotę z Lourdes, spędzamy trochę tu czasu na krótkiej modlitwie i odpoczynku.

Koło 14-ej docieramy do naszego miejsca docelowego jakim jest niewielkie miasteczko położone na wzniesieniu nad rzeka Białą będącą dopływem Osłobogi - Biała. Powstała na przełomie XII i XII w. siedziba kasztelanii, prawa miejskie otrzymała w 1311 r. z nadania Kazimierza Opolczyka. Do 1532 r. własność książąt opolsko - raciborskich, następnie w granicach korony czeskiej, którą władali Habsburgowie aż do 1792 r., w międzyczasie od XVII w. wraz z dobrami przez 200 lat jest własnością rodziny Prószkowskich. Biała przez długi czas była miejscem schronienia prześladowanych w całej Europie Żydów, na ten okres przypada rozwój na szeroką skalę handlu, co przynosiło wymierne korzyści. Miasto określane przez Żydów "Miastem Sprawiedliwych". Dorocznie odbywało się tu 5 jarmarków od 1945 zaczęło się wyludniać i podupadać. Część ludności to repatrianci ze Wschodu ze wsi Gwoździec koło Kołomyji.

Stołujemy się w lokalnym barze niedaleko centrum. Na uwagę zasługuje średniowieczne założenie urbanistyczne. Upał powoduje to, iż nie mamy ochoty na zwiedzanie. Udajemy się na miejsce docelowe jakim jest niewielki stadion znajdujący się przy BASENIE !!! Jaka była nasza radość. Resztę dnia spędziliśmy plumkając się i korzystając z kąpieli słonecznych. Ale co się odwlecze to nie uciecze ... I korzystając z tego przysłowia, właśnie w nocy zaczęliśmy zwiedzać miasto ... oczywiście po odprawie ;)

Idziemy ku miejscu które można nazwać centrum. Podziwiamy zabudowę z XVIII i XIX w., gotycki kościół parafialny NMP z XIV- XV w., trójnawowy, o sklepieniu kolebkowo-krzyżowym, przebudowany, z barokowym wnętrzem. Szkoda że nie mamy okazji obejrzeć rokokowego ołtarz główny z 1773 r., krypty grobowej pod prezbiterium, kaplicy św. Jana Nepomucena z freskami z XVI w. oraz figury Chrystusa Frasobliwego z 1631 r.

Zamek z XVI w., zbudowany w miejscu byłej kasztelanii z XIII w., przebudowany przez Prószkowskich w latach 1639-40, odnawiany w XIX w., wczesnobarokowy z elementami renesansowymi, obecnie własność Mody Polskiej niestety nie napawał nas optymizmem.

Fragmenty murów miejskich z gotyckimi basztami (XIV w.) oraz podświetlona wieża przybramna zwana Prudnicką robiły wrażenie. Podziwialiśmy z zewnątrz kościół filialny św. Piotra i Pawła z XV w., wzmiankowany w 1225 r., przebudowany po 1690 r.

Renesansowa wieża wodna zbudowana w 1606 r. przez J. Prószkowskiego, służąca do doprowadzenia wody do zamku, dawniej miała dach kryty gontem oraz pozostałości szańców szwedzkich i ruiny kaplicy cmentarnej z czasów zarazy 1656 r., zniszczonej przez bombę w 1945 r. to kolejne punkty nocnej eskapady.

Na deser został nam kirkut - cmentarz żydowski założony w XV w. oraz krzyże pokutne. Mieliśmy trochę stracha ale była nas większość.

Wracamy grubo po północy pomagając jeszcze jakieś turystce w przechodzeniu przez płot. Biedactwo za długo korzystało z basenu a potem prysznica ... ach te babskie sprawy.