Drogą asfaltową zostawiamy za plecami naszą bazę noclegową. Teraz czeka nas ponad dwukilometrowy spacer lasem częściowo dębowo-brzozowym, a częściowo świerkowo-dębowo-sosnowym. Poruszamy się po Gostynińsko - Gąbińskim obszarze chronionego krajobrazu o całkowitej powierzchni 22520 ha obejmujący dolinę Wisły i przylegający od strony wschodniej do Gostynińsko-Włocławskiego Parku krajobrazowego. Powołany uchwałą nr 163/XXVI/88 WRN w Płocku z dnia 09.06.1988 roku. Podążamy zielonym szlakiem mijamy rosnące na skraju parku miejskiego Gąbina piękne akacje. Po jego minięciu dochodzimy do cmentarza. Obok bramy wejściowej znajduje się tu miejsce pamięci narodowej - pomnik i mogiły żołnierzy września 1939 r. i grób 36 osób zamordowanych przez Niemców podczas okupacji.

Gąbin należy do najstarszych miast zachodniego Mazowsza. W pierwszej wzmiance pochodzącej z 1215 r. Gąbin określony został jako starodawna włość monarsza. O długiej historii miasta i okolic świadczą również bogate wykopaliska prowadzone na terenie gminy, m. in. w Troszynie Polskim. Okres rozkwitu miasta przypada na XVI w. Liczni wówczas rzemieślnicy słynęli z produkcji sukna zwanego multanem, gąbińscy kupcy natomiast spławiali mazowieckie zboże do Gdańska. Po niemal całkowitym zniszczeniu podczas "potopu szwedzkiego" miasto na początku XIX w. na nowo pełniło funkcję gospodarczego rynku zarówno dla okolicznych wsi jak i dla całego zachodniego Mazowsza.

Gąbin znany był z zakładów szewskich, garbarskich i stolarskich (produkowano w nich znane w regionie skrzynie wianowe). Na początku XXw. Gąbin należał do najbogatszych miast w Królestwie Polskim. Z Gąbina pochodzili: Feliks Sławoj - Składkowski (ostatni premier II Rzeczypospolitej), Otto Korwin Wierzbicki (historyk) oraz Kazimierz Lasocki (malarz).

Spod cmentarza idziemy szlakiem przed ratusz, gdzie w jednym z pobliskich domów podobno nocował podczas wyprawy rosyjskiej sam Napoleon Bonaparte. Klasycystyczny ratusz zbudowany w 1824 r. na miejscu spalonego w 1808 r. XVIII wiecznego. Ciekawostką są dwie niesymetryczne fasady. Obecnie w budynku znajduje się siedziba Urzędu Miasta i Gminy. Podziwiamy układ urbanistyczny, drewniana zabudowę miasta oraz kamienice na Starym Rynku, w tym najstarsza z 1809 r. w której urodził się Felicjan Sławoj Składkowski (obecnie siedziba Muzeum Ziemi Gąbińskiej).

Niedaleko centrum mijamy kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, zbudowany w latach 1958-1965. Kościół ten miał wielu poprzedników, pierwszy znany nam stał już w 1222 roku, a nie wyklucza się istnienia w tym miejscu świątyni nawet w XI wieku.

Robimy dłuższy postój. W dalszym ciągu zwiedzamy miasto, przyglądamy się budynkowi poczty konnej, strażnicy pożarnej oraz młynowi parowemu z lat 20. XX wieku.

Granica miasta przylega do otuliny Gostynińsko-Włocławskiego Parku Krajobrazowego. Czarnym szlakiem podążamy do miejscowości Koszelów. Znajduje się tu zespół dworski, w którego skład wchodzą: dwór murowany (I połowa XIX w.), oficyna murowana (początek XX w.), stajnia murowana (połowa XIX w.), spichlerz murowany (koniec XIX w.)oraz park (I połowa XIX w.). Właścicielem obiektów jest Dom Pomocy Społecznej w Koszelewie.

Po około 300 m i minięciu strumyka skręcamy w prawo na drogę gruntową opuszczając szlak. Drogą idziemy około jednego kilometra. Mijamy szosę asfaltową, by skrajem lasu kierując się w lewo dojść do wsi Zofiówka. Idąc drogą przez wieś w kierunku północno-wschodnim dojdziemy do jeziora. Maszerując dalej w prawo napotykamy szlak zielony, którym docieramy na nasze miejsce noclegowe.

I trzecia noc w tym samym miejscu, trochę drogo i okolica jakaś nieprzyjemna ...Odprawa a map kolorowych nie ma ;(